Flarden

De zwartgeblakerde voordeur opent stroef. De geur dringt diep mijn neus binnen. Het hoge plafond is grijs, de houten lambrisering weg. De kristallen luster zonder glans. De trap gebroken, overal flarden van foto's en kaartjes uit een helder verleden. Puin kraakt onder mijn voeten. Glazen gesmolten, stukken porselein. Onherkenbaar vertrouwde toestellen. Boven mij enkel blote hemel. Huiselijke gezelligheid gereduceerd tot een tien centimeter dikke laag as. Naast de tuinmuur een paar helblauwe doorweekte sloffen. Stille getuigen van een doodsbange vlucht. Zwart voor mijn ogen. Zwart in mijn neus. Gebroken hart. Verleden in flarden.