Mijn oudste dochter is een stoere meid, maar als het op pijntjes aankomt heeft ze een heel klein hartje. Wanneer ze valt, begint ze meteen al snikkend te smeken om een plakkertje. Zelfs als de ergste schade die te bespeuren valt een verdwaalde stofwolk is die op de bezeerde plek is blijven kleven door de impact van de val. Begin deze week kwam ze thuis en vertelde ze stoer dat ze was gevallen én dat ze van de juf een plakker had gekregen. Want ja mama, zó erg was het dus wel, he. Ter illustratie trok ze de pleister in één ruk van de wonde, zodat ik het even kon inspecteren. Nadat ik zei dat ze de wonde best even bloot liet, wendde ze zich direct tot haar papa, die uiteraard niet kon weerstaan aan haar puppyblik. Glunderend paradeerde ze naar haar bedje, mét plakkertje.
Toen ik haar vanavond op school oppikte, vertelde ze me meteen dat ze weeral gevallen was. 'Opnieuw op mijn pijntje, mama. En nu is het weer bloed. Kijk maar, de juf heeft er een plakkertje opgedaan!' Aan tafel plooide ze haar been, zodat ik door haar kousenbroek heen de pleister kon zien zitten. 'Zie je mama? Daar is mijn plakkertje. Kijk, je kan het zien door de gaatjes in mijn kous. Dat zijn net kleine venstertjes. Eigenlijk is het een beetje zoals een ziekenhuis, want dat heeft ook veel vensters. Ze zweeg even met een peinzende blik, en voegde er dan aan toe: 'En plakkertjes. Ja, mijn knie is echt een ziekenhuisje'.
Toen ik haar vanavond omkleedde om te gaan slapen, rukte ze het plakkertje in één venijnige ruk van haar knie. Meteen sprongen de tranen in haar ogen. Huilend smeekte ze om een nieuw plakkertje. Om haar woorden kracht bij te zetten mankte ze vervolgens richting badkamer. Toen ik zei: 'om het eerst in de badkamer!' zag ik echter een miraculeuze genezing gebeuren. In een mengelmoes van gesnik en gegiechel spurtte ze richting badkamer, gevolgd door een triomfantelijke 'eerst!'. Meteen besefte ze dat een nieuw plakkertje er nu niet meer zou inzitten.
Net voor ik het licht uitdeed vroeg ze nog: 'wanneer komt papa terug?'. Toen ik haar verzekerde dat hij er morgenvroeg zeker zou zijn, liet ze me weten dat hij morgen wel eens zou kijken naar haar knietje. Want mama's, die kennen daar niet zoveel van. En papa, die werkt in het ziekenhuis. En een kusje helpt niet bij bloed. Iets zegt me dat ons plakkertjesbestand morgen weer gaat slinken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten