Mijn jongste dochter heeft een analytische geest. Ze wil weten hoe alles werkt, en vooral hoe het in elkaar zit. Het voorbije weekend trokken we richting Centerparcs, en voor de gelegenheid hadden we een kindercottage gekozen. De slaapkamer van de meisjes beschikte over een poppenkast, een krijtbord, een bak blokken en een speeltafeltje. Boven elk bed hing een nachtlampje aan de muur.
De eerste nacht stopten we de meisjes in, en na een verhaaltje en nachtzoen ging het licht onverbiddelijk uit. Na amper enkele minuutjes was het duidelijk dolle pret in hun kamer, dus ik sloop naar de kamer en opende de deur. De oudste stond stokstijf in het bovenste bed en lachte een beetje schaapachtig. De jongste lag al lang niet meer in bed. Zij stond aan de andere kant van de kamer te glunderen met in haar handje het nachtlampje dat slechts een paar honderd seconden eerder nog aan de muur hing... De batterijtjes had ze er ook al uitgevist en over de kamer verspreid. Ze keek bijzonder opgetogen nu ze wist hoe het lampje in elkaar zat en was dan ook verbolgen over het feit dat ik dit niet net zo geweldig vond als zij. Na wat gepruts hing het ding terug aan de muur, tot groot ongenoegen van de jongste. Toen ik enkele uren later ging slapen en nog even ging kijken of alles ok was lag ze op de grond te slapen met naast zich het lampje. Ook bij de meest verlichte geesten gaat af en toe het licht uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten