Borsten en co.

Dochterlief kijkt me met grote stralende ogen aan. 'Kapot?' vraag ik nog eens? 'Ja hoor!' klinkt het vrolijk. En dan ernstig: 'we hebben ze kapotgeknipt, onze borsten'. Terwijl ze het meedeelt gaat ze driftig met een plastieken schaartje tekeer op haar t-shirt. 'En dus moet jij onze baby's ook borstmelk geven, mama!'. Prompt krijg ik van beide dochters een pop toegestopt. 'Maar hoe gaan jullie dan ooit jullie popjes nog kunnen voeden?' probeer ik nog. 'Wij gaan naar de borstenmarkt mama. Nieuwe borstjes kopen. En elk twéé, he!' verduidelijkt ze nog. Kleine zus zet de woorden van grote zus kracht bij door afwisselend links en rechts op haar t-shirt te wijzen. Want die mama, die snapt toch echt geen jota van deze wereld. Blijkbaar heb ik wel heel schaapachtig gekeken tijdens haar verhaal. Ik kijk hen na terwijl ze op de denkbeeldige borstenmarkt achter onze zetel in denkbeeldige borsten knijpen, ze uitkiezen, op hun shirt zetten en dan -borsten vooruit- vol trots hun pronkloopje al giechelend inzetten. Zowel mijn mond als die van hun babybroertje is opengevallen, ongetwijfeld om verschillende redenen.