Toen ik vanmorgen wakker werd en me realiseerde dat zoonlief (bijna 4 md) me een volledige nachtrust had gegund, besloot ik nog even te blijven liggen onder het heerlijk warme dekbed. Ik liet mijn gedachten de vrije loop, en mijn brein besloot om even stil te staan bij iets wat gisteren quasi onopgemerkt passeerde op Facebook: broer-zusdag. Toen heb ik even getwijfeld om het op de pagina's van mijn broers te posten, maar al gauw overviel mij een onbehaaglijk gevoel van schaamte: zouden zij het niet zien als 'belachelijk' en 'nood aan aandacht'? Even snel als ik de post had klaargezet, heb ik hem verwijderd. Want wij zijn niet zo'n knusse knuffelfamilie, helaas. Vanmorgen had ik alweer spijt dat ik het niet had gedaan, want wie kan daar nu iets op tegen hebben? En misschien, heel misschien hadden zij het toch niet als stom ervaren? Of hooguit een klein beetje?
Toen mijn kleine man even later vrolijk begon te kraaien in zijn bedje, nam ik hem bij me, knuffelde hem, en fluisterde in zijn oor dat zijn zussen hem heel graag zagen. Hij lachte vrolijk, deed zijn pamper vol en begon aan zijn ochtendmelkje. Mannen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten