Controle.

Kleine broer is dol op zijn grote zussen. Elke dag opnieuw kijkt hij hen met grote ogen vol verwondering aan en slaagt hij er moeiteloos in hun aandacht naar zich toe te trekken. De zussen halen dan het onderste uit de kan om hem aan het lachen te brengen. Het begint met wat vrolijk gekir, wanneer ze zijn donzige kruintje zoenen. Daarna richt hij zich op, worden zijn ogen nog een pak groter dan ze al waren, en gaat zijn mondje in lachpositie. Hij houdt vol verwachting zijn adem in - zijn ogen zijn intussen  zo groot als schoteltjes geworden - terwijl zijn zussen bijna ontploffen van ingehouden pret. En dan komt het: een hoog, schril pretgilletje, waarna hij volledig de controle over zijn kleine lijfje verliest. De zussen, die rollen intussen over de grond van het lachen.

Daarstraks gingen ze wel erg ver in hun maak-broer-aan-het-lachenproject. Hun kleine held ontdekte namelijk recent zijn voetjes, en vindt het heerlijk om deze zo ver mogelijk in zijn mondje te proppen. Uiteraard inspireerde dit hen om hun plannetje te doen slagen, en voor ik het wist zaten mijn kinderen alledrie met een voet in hun mond te gieren van het lachen. De oudste schoot toen in een kramp, de jongste verloor de controle over zijn voetje en de middelste over haar blaas... Er moeten duidelijk nog meer spieren getraind worden naast de lachspieren.